Wyodrębniono pewną grupę czynników ryzyka, jednak u niemal 80% chorych nie udaje się znaleźć jakiegokolwiek czynnika ryzyka. Wśród takich czynników należy wymienić obciążający wywiad, ponieważ u osób które chorowały na raka piersi, może pojawić się rak drugiej piersi, taka sytuacja występuje u około 1% chorych. Innym czynnikiem ryzyka jest obciążający wywiad rodzinny, znacznie zwiększone ryzyko występuje u kobiet, których kuzynki pierwszego stopnia chorowały na raka piersi. Szczególnie jeżeli ten rak piersi ujawnił się przed menopauzą. Kolejnym czynnikiem ryzyka są zaburzenia genetyczne genu BRCA1, oraz genu BRCA2.

Bardzo istotnym i podstawowym badaniem jeśli chodzi o wczesne wykrywanie raka piersi jest mammografia. Według zaleceń amerykańskich takie badanie powinno być wykonywane po 40-tym roku życia, u każdej kobiety, co 1-2 lata. Jeżeli stwierdzane są przypadki raka piersi u krewnych pierwszego stopnia danej kobiety, powinna ona być poddana badaniu mammograficznemu. Po raz pierwszy co najmniej 5 do 10 lat przed uzyskaniem wieku, w którym ujawnił się rak piersi u jej kuzynki pierwszego stopnia. Natomiast kobietom, u których stwierdzono nieprawidłowość genu BRCA1, bądź genu BRCA2, zaleca się, że powinny wykonywać badanie mammograficzne już od 25 roku życia.

Leczenie onkologiczne jest leczeniem skojarzonym. W jego skład wchodzi chirurgia, która jest podstawą leczenia nowotworów piersi. Ponadto, w skład leczenia wchodzi radioterapia, chemioterapia, hormonoterapia, jak również postępowanie rehabilitacyjne, a także leczenie odtwórcze (chodzi tutaj o chirurgię odtwórczą). Należy powiedzieć, że leczenie źle się kojarzy wielu kobietom, boją się bowiem amputacji piersi, oraz tego że zmieni się ich wygląd, że przestaną być pełnowartościowymi kobietami. Chore kobiety obawiają się utraty atrybutu kobiecości, ponieważ piersi kojarzą się z macierzyństwem i atrakcyjnością seksualną.
Podstawą leczenia chirurgicznego jest doszczętność tego leczenia, tzn. całkowite usunięcie tego nowotworu z obrzeżem tkanek zdrowych. Zabieg nie koniecznie musi być wykonywany jako całkowita amputacja piersi, może to być częściowe wycięcie piersi tzw. zabieg oszczędzający. Zabieg ten jest postępowaniem dwu etapowym. W pierwszej fazie następuje wycięcie góza z marginesem zdrowych tkanek, następnym etapem jest napromienianie tego obszaru ze źródeł odległych tj. teleradioterapia, (lub implantacji śródtkankowej, śródnarządowej źródła promieniowania jest to brachyterapia). Może być również wykorzystywane połączenie tych metod.

Mamy bardzo korzystną sytuację jeżeli chodzi o leczenie raka piersi. Pojawił się bardzo szeroki asortyment działań chirurgicznych i możliwości radioterapeutycznych. Pojawiło się również szerokie spektrum leków, chemioterapeutyków, nowych hormonów, które sprawiają, że można indywidualizować leczenie chorych, tym samym leczenie to może być o wiele bardziej skuteczne i odpowiadające preferencjom danej pacjentki. Ważne jest aby decyzja odnośnie sekwencji i strategii leczenia była podejmowana przez zespół złożony z chirurga, radioterapeuty, onkologa klinicznego, (który dawniej zwany był chemioterapeutą), psychoterapeuty, fizjoterapeuty i pielęgniarki odpowiadającej za procesy pielęgnacyjne. Chorej powinna być przedstawiona propozycja leczenia, następnie po konsultacji powinien być obrany model ostatecznego postępowania. Bardzo istotne jest, aby chora współuczestniczyła w procesie podejmowania decyzji odnośnie terapii.

Chemioterapia może pojawiać się w różnej fazie leczenia onkologicznego. Może pojawiać się jako leczenie uzupełniające w terapii neoadiuwantowej, przed rozpoczęciem leczenia radykalnego, jak również w terapii adiuwantowej, po wykonaniu leczenia radykalnego. Celem chemioterapii uzupełniającej, jest zmniejszenie możliwości rozsiewu nowotworowego, zniszczenie ognisk odległych nowotworu. Korzyściami są: zmniejszenie się ryzyka uogólnienia się choroby nowotworowej, wydłużone przeżycie, jak również wydłużony czas pozostawania bez objawów choroby-wydłużony czas do nawrotu choroby.

Chemioterapia neoadiuwantowa, stosowana jest w przypadkach nowotworów o zaawansowaniu miejscowym, które nie są pierwotnie operacyjne. Chodzi o to, aby na skutek chemioterapii doszło do zmniejszenia się zmiany, oraz żeby ta zmiana stała się zmianą operacyjną. Czasami uzyskuje się nawet możliwość wykonania zabiegu oszczędzającego. Po wykonaniu zabiegu radykalnego, konieczne jest stosowanie chemioterapii uzupełniającej, która trwa zwykle od 4 do 6 miesięcy.

Chemioterapię wykorzystuje się jako leczenie paliatywne, w przypadku uogólnienia procesu nowotworowego, chodzi wówczas o wydłużenie życia, oraz o uzyskanie jak najlepszego komfortu życia dla danej pacjentki. W stadiach uogólnienia, praktycznie nie jest możliwe wyleczenie chorej, natomiast możliwy jest wpływ na jakość jej życia, jak również na wydłużenie okresu przeżycia. 
Jeżeli chodzi o chemioterapię jesteśmy w tej chwili w dość dobrej sytuacji. Pojawiły się leki z nowych grup, oraz pojawiły się ośrodki onkologiczne wyposażone w tego typu leki. Stosuje się w Polsce całe spektrum leków, które wykorzystywane są w Unii Europejskiej, w Stanach Zjednoczonych.

Niepokojące jest wciąż to, że pomimo dobrej dostępności do lekarzy i całego arsenału środków do skutecznej walki z rakiem piersi, wiele kobiet nie podejmuje leczenia o czasie. Czekają one do momentu, kiedy choroba jest już bardzo zaawansowana, co ma bardzo tragiczne konsekwencje. Wyniki leczenia są wówczas nieporównywalnie gorsze, niż w przypadku, kiedy chora zgłasza się z chorobą z wczesnym stadium zaawansowania, kiedy można ją wyleczyć, bądź też w sposób bardzo znamienny wydłużyć jej życie. Zatem apeluję aby korzystać z faktu, że dostęp do lekarzy onkologów i ośrodków onkologicznych jest pełen, nie potrzebne są jakiekolwiek skierowania. Podejmowane są różne działania np. w formie drzwi otwartych szpitali onkologicznych, więc apeluję o wykorzystanie wszelkich możliwości, aby zgłaszać się z każdym niepokojącym objawem, tak żeby wykrywane były przypadki we wczesnej fazie zaawansowania i żeby można było im skutecznie przeciwdziałać.