W Polsce rocznie około 120 tys. osób zapada na choroby nowotworowe. To jest liczba dużego miasteczka, a nawet miasta. Z tego około 12% stanowią nowotworowe choroby krwi, z tej grupy około 4-5 tys. osób zapada na przewlekłe choroby tzw. limfopoliferacyjne. Są to choroby wywodzące się z układu chłonnego, odpornościowego, zlokalizowanego w węzłach chłonnych, śledzionie, a skupiska te znajdują się w całym ustroju.

Węzły chłonne są najczęściej badane w okolicy szyjnej, nadobojczykowej, oraz pachwinowej. Choroba ta wyraża się nadmiernym powiększeniem tych węzłów chłonnych, nie mającym celu biologicznego, i charakteryzuje się rozrostem odpornościowego układu chłonnego.

Wszystko zaczyna się od naszego garnituru chromosomalnego i stwierdzenia zaburzenia w postaci braku, czy defektu, delecji pewnego chromosomu, czasem translokacji wzajemnej. Badamy, nie tylko człowieka, który ma węzły chłonne powiększone, z jego objawami czy gorączką, lecz wchodzimy do tego węzła chłonnego, a w tym węźle do pojedynczych komórek, następnie w tych komórkach do jądra. Kolejno do pojedynczych chromosomów i badamy poszczególne geny. Wszystkie choroby nowotworowe, tzn. większość z nich znajdują swój wyraz w genetyce. Możemy powiedzieć,- dlaczego dana osoba choruje na tę chorobę? Ponieważ doszło do zmian na poziomie genetycznym, molekularnym. Co więcej, zmiana ta jest pewnym markerem choroby, gdy skutecznie leczymy pacjenta, to chcemy sprawdzić, czy te zmienione komórki z takim markerem nowotworowym są. Jeżeli już ich nie ma, możemy powiedzieć, że chory jest całkowicie wyleczony. Oznacza to wówczas, że doprowadziliśmy do cytogenetycznej, czy nawet molekularnej remisji choroby, na dogłębnym poziomie.




Powiększeniu węzłów chłonnych i często zwiększonej ilości komórek limfatycznych krwi obodowej (co stwierdzamy w badaniu morfologii krwi) towarzyszą tzw. objawy B. Zaliczmy do nich: stany gorączkowe, nocne poty, czasem świąd skóry, spadek wagi ciała. Objawy powiększenia węzłów chłonnych, oraz współistnienie stanów gorączkowych o niewyjaśnionej przyczynie, powinno nas  to skłonić do pójścia do lekarza. Specjalista zleci badanie histopatologiczne węzła chłonnego, inaczej mówiąc usunięcie tego powiększonego węzła chłonnego, w celu stwierdzenia, czy nie jest to rozrost nowotworowy.

Jeśli chodzi o radioimmunoterapię, to udało się przeprowadzić 50 takich procedur. W całej Polsce leczono tą metodą około 60 pacjentów, co oznacza, że większość została przeprowadzona tu w Krakowie. Nie dlatego, że jesteśmy tacy wspaniali, ale dlatego że mamy bardzo dobrą współpracę z Zakładem Medycyny Nuklearnej.
Dzisiejsza chora przyjechała, aż z Gdańska, całą noc jechała pociągiem, aby skorzystać z tej nowej metody leczenia. Z tą ofertą wyszliśmy do wszystkich klinik hematologicznych w Polsce, ponieważ to też jest również ich sukces. Chorzy muszą być przygotowani i doprowadzeni do etapu remisji choroby, ustąpienia, aby mogli się poddać tej metodzie u nas.

W każdy piątek przeprowadzamy taką procedurę, która przygotowywana jest co najmniej dwa tygodnie wcześniej. Z Francji przychodzi izotop Itru, Przychodzi to do Krakowa, i w Krakowie łączymy to przeciwciało, skierowane przeciwko markerowi CD20 ze wspomnianym izotopem. To się dzieje tu w Pracowni Medycyny Nuklearnej Kliniki Endokrynologii. Tak przygotowany lek, w próbówce jest podawany dożylnie, w ciągu 10 minut. Gdy lek podajemy dożylnie, krąży on razem z krwią. Ma on tą specyficzność, że to przeciwciało łączy się (jak klucz do zamka) tylko z komórkami, które posiadają ten marker. Można powiedzieć, że ten marker jest jakąś czerwoną czapeczką, która jest tylko na komórkach nowotworowych (pozostałe jej nie mają). Specyficzność tej metody terapii, polega na tym że ten izotop nie uszkadza innych komórek. On ma uszkodzić tylko naszego wroga, czyli komórkę nowotworową. A możemy do niej dotrzeć, gdziekolwiek ona się znajduje dzięki temu przeciwciału, które ma zdolność rozpoznania (tej czerwonej czapeczki), dotrze tam, przyczepi się i przyłączy ten izotop.