Diagnostyka zespołu suchego oka jest dość trudna, musimy u takich pacjentów wykonać bardzo dokładne badanie okulistyczne, co wielokrotnie pozwala nam już przy tym badaniu na znalezienie przyczyny gorszego wydzielania łez. Jednak należy pamiętać także o tym, aby u wszystkich pacjentów u których podejrzewamy gorsze wydzielanie łez, wykonać pewne specjalistyczne testy które pozwolą nam na ocenę ilości wydzielanych łez, ocenę stabilności poszczególnych elementów tej warstwy łzowej, która pokrywa powierzchnię oka. W okulistyce tą warstwę łzową nazywamy filmem łzowym, gdyż nie jest to jednorodna struktura, ale składa się ona z kilku elementów w tym z warstwy: śluzowej, tłuszczowej i wodnistej. Dopiero wzajemne współdziałanie tych elementów powoduje, że film łzowy spełnia swoje funkcje w oku.
Podstawowym testem, który stosujemy przy diagnostyce zespołu suchego oka jest tzw. test Shirmera. Jest to test bardzo prosty do wykonania, praktycznie w każdych warunkach. Wymaga posiadania tylko cienkiego paska bibuły, który wkładamy do obu oczu i pozostawiamy w oku na około 5 min. Po tym czasie oceniamy jaki jest stopień zawilgocenia, stopień nasiąknięcia tego paska bibuły wydzieliną łzową. Ponieważ jest to test bardzo prosty do wykonania więc polecamy ten test wszystkim lekarzom nie tylko okulistom. Już przy tym pierwszym badaniu możemy pewne dane na temat jego stanu oka ocenić. Test Shirmera obarczony jest jednak pewną liczbą błędów, także dopiero jego wielokrotne wykonanie i potwierdzenie innymi testami pozwala na postawienie pewnej i trafnej diagnozy.
Testem, który również należy wykonać u pacjentów z zespołem suchego oka jest test czasu przerwania filmu łzowego. Jest to także test bardzo prosty i szybki do wykonania, ale wymaga on posiadania sprzętu okulistycznego. Pacjenta badamy w lampie szczelinowej po uprzednim zakropieniu do oka specjalnych kropli, jest to barwnik który wybarwia film łzowy na seledynową barwę. Następnie oglądamy tego pacjenta w lampie szczelinowej prosząc go o nie mruganie i liczymy jaki czas upłynął od ostatniego mrugnięcia do momentu pojawienia się czarnych plam w tej seledynowej warstwie filmu łzowego. Te plamy świadczą o istnieniu miejsc gdzie nastąpiło przerwanie ciągłości struktury filmu łzowego i właśnie na podstawie tego testu możemy ocenić czy poszczególne elementy tej warstwy łzowej prawidłowo ze sobą współdziałają, czy są one prawidłowo zbudowane. Natomiast test Shirmera ocenia nam ilość  wydzielanych łez w oku. Oczywiście wszystkie uzyskane wartości odnosimy do pewnych granic normy i dopiero wartości które nie mieszczą się w tych granicach świadczą nam o istnieniu jakichś zaburzeń. Musimy jednak pamiętać, że pacjenci z zespołem suchego oka są to wielokrotnie pacjenci leczeni z powodu innych chorób, u których oprócz choroby oka istnieją  także zaburzenia w innych narządach i dlatego nie możemy ich badać tylko i wyłącznie okulistycznie. Musimy zawsze pamiętać, że diagnostyka powinna być poszerzona o ocenę całego ogólnego stanu pacjenta i dopiero wówczas kiedy mamy wszystkie badania możemy postawić prawidłową diagnozę. W diagnozie chodzi o to aby znaleźć przyczynę, ponieważ dopiero wyeliminowanie przyczyny może spowodować wyleczenie pacjenta. kiedy już znajdziemy przyczynę możemy nie tylko ulżyć objawom, ale jeżeli jest to możliwe wyleczyć pacjenta na stałe.
Główne cele leczenia suchego zapalenia rogówki i spojówek to zmniejszenie nieprzyjemnych dolegliwości utrzymanie gładkiej powierzchni optycznej i zapobieganie strukturalnym uszkodzeniom rogówki. Można stosować różne metody leczenia.