Badanie echokardiograficzne jest jednym z podstawowych badań diagnostycznych stosowanych obecnie w kardiologii, między innymi w diagnostyce niewydolności mięśnia sercowego. Niewydolność mięśnia sercowego może być różnego pochodzenia, dlatego badanie echokardiograficzne służy często do różnicowania niedokrwiennego pochodzenia niewydolności serca i pochodzenia innego typu.
W obrazie echokardiograficznym u chorego z niewydolnością lewej komory widzimy zazwyczaj uogólnioną hipokinezę, czyli upośledzoną kurczliwość ścian lewej komory, poszerzoną jamę lewej komory, zcieńczałe w stosunku do lewej komory ściany, małą amplitudę ruchów zastawki mitralnej. Proporcja między wielkością lewej komory a wielkością podstawowych jam serca jest zazwyczaj zachwiana. Jeżeli mamy do czynienia z kardiomiopatiami, uogólniona hypokineza, należy do głównego obrazu tej choroby. Natomiast jeżeli mamy do czynienia z pozawałową niewydolnością mięśnia lewej komory mamy tu do czynienia najczęściej z odcinkowymi zaburzeniami kurczliwości mięśnia.
 Badanie to jest zupełnie nieszkodliwe, nieinwazyjne i może być powtarzane u tego samego chorego wielokrotnie w celu porównania rozwoju i przebiegu choroby. Chorzy zgłaszający się na badanie echokardiograficzne nie wymagają szczególnego przygotowania. Kładzie się ich na kozetce na lewym boku z lewą ręką pod głową, przykładając głowicę w pewnych standardowych projekcjach, aby uzyskać pewne standardowe obrazy kardiograficzne. Najważniejsze projekcje, które są stosowane w badaniu to projekcja przymostkowa, gdzie oglądamy lewą komorę, lewy przedsionek,prawą komorę i aortę, oraz projekcje koniuszkowe gdzie oglądamy wszystkie jamy serca w projekcji tzw. cztero jamowej. Widzimy również ruch zastawek serca i krew przepływającą w sercu. Badanie jest zupełnie niebolesne i bardo ważne w diagnostyce, niejednokrotnie rozstrzygające.