W chwili obecnej najważniejszą przyczyną niewydolności serca jest choroba wieńcowa, nadciśnienie tętnicze, choroba reumatyczna z zajęciem wsierdzia i wytworzeniem wady serca. Istotnymi czynnikami rozwoju niewydolności serca są również tzw. czynniki ryzyka choroby niedokrwiennej serca, do których należą zaburzenia gospodarki lipidowej, zaburzenia gospodarki węglowodanowej-cukrzyca, palenie papierosów i otyłość. Nie mniej ważną rolę w rozwoju niewydolności serca odgrywają też inne czynniki takie jak: wpływ czynników toksycznych, mam tu na myśli wpływ metali ciężkich, wpływ ołowiu, rtęci czy też tlenku węgla. Na organizm pacjenta wpływ mają zapalenia wirusowe w tym zapalenie mięśnia sercowego, jak również choroby metaboliczne szczególnie cukrzyca i nadczynność tarczycy. Na skutek wszelkich mechanizmów patologicznych dochodzi do uszkodzenia komórki mięśniowej, doprowadza to do włuknienia tychże komórek mięśniowych a w następstwie do zmniejszenia łożyska naczyniowego. Należy powiedzieć, że w latach 60 i na początku lat 70 główną przyczyną niewydolności serca była choroba reumatyczna i wady serca, które z biegiem czasu w miarę rozwoju kardiologii i kardiochirurgii i nowoczesnych metod leczenia operacyjnych wad serca doprowadziło do tego, że w chwili obecnej główną przyczyną niewydolności serca stała się choroba wieńcowa i nadciśnienie tętnicze, choroba reumatyczna z wytworzonymi wadami serca przesunęła się na plan dalszy.

Jednym z badań stosowanych w diagnostyce niewydolności serca jest test wysiłkowy. Test wysiłkowy u pacjentów z niewydolnością serca ma szczególne zastosowanie u tych chorych u których występują bardzo słabo zaznaczone objawy niewydolności serca, które są spowodowane chorobą wieńcową, czy też przebytym zawałem mięśnia sercowego. Test wysiłkowy wykonujemy na bieżni ruchomej i stopniowo co trzy minuty dozujemy pacjentowi wysiłek.