Spośród wszystkich chorób najbardziej boimy się raka, gdyż jesteśmy przekonani że to właśnie on stanowi największe zagrożenie dla naszego życia. Lekarze twierdzą jednak, że dwa razy większe żniwo zbierają choroby układu naczyniowo-sercowego. Potwierdzają to statystyki, z których wynika, że umiera na nie najczęściej wskutek zawału serca co druga osoba, 25% chorych już w pierwszych kilku godzinach po ataku serca w wielu przypadkach z powodu braku szybkiej specjalistycznej pomocy,15% w szpitalach. 15% w ciągu roku od przebycia zawału na skutek powikłań w tym aż 75% w ciągu pierwszych sześciu miesięcy. Dotyczy to głównie tych pacjentów którzy trafiają na oddziały intensywnej opieki medycznej dopiero po upływie sześciu lub więcej godzin od wystąpienia objawów ostrego niedokrwienia serca.

Współczesna medycyna dysponuje dwiema metodami leczenia ostrego zawału serca. Najbardziej rozpowszechnioną metodą jest leczenie fibrynolityczne, które zakłada podanie leku choremu w nadziei, że ten lek spowoduje rozpuszczenie zakrzepu w tętnicy wieńcowej, który to zakrzep jest powodem wystąpienia zawału.
Metodą alternatywną dysponuje kardiologia inwazyjna, która jest dość niezwykłą dziedziną medycyny, dlatego że pozwala na dokonanie bardzo precyzyjnych I skomplikowanych operacji na sercu, bez konieczności otwierania klatki piersiowej. Uraz związany z zabiegiem jest minimalny, czas pobytu chorego w klinice jest bardzo krótki.
Zastosowanie tych technik stosowanych w kardiologii inwazyjnej do leczenia zawału serca przyniosło absolutny przełom w leczeniu zawału, dlatego że mechaniczne otwarcie tętnicy wieńcowej jest ponad dwukrotnie bardziej skuteczne, niż rozpuszczanie farmakologiczne skrzepu. To sprawia, że śmiertelność chorych leczonych tą technika jest zdecydowanie niższa. Chory mniej dni spędza w szpitalu I czas rekonwalescencji jest zdecydowanie krótszy, niż w przypadku leczenia konwencjonalnego.

Dzięki koronarografii można dowiedzieć , czy leczyć pacjenta zachowawczo tzn. tabletkami,  czy  też należy zdecydować się na bardziej radykalną formę leczenia, czyli leczenie interwencyjne. W zależności od wyniku badań lekarz może zaproponować jedną z dwóch form leczenia interwencyjnego w celu przywróceniu zdrowia naczyniom krwionośnym. Operacja wszczepienia pomostów aortalno-wieńcowych które, wyznaczą krwi nową drogę do serca, lub zabieg angioplastyki wieńcowej mający na celu udrożnienie źle funkcjonującej tętnicy. Zabieg ten wymaga wykonania jedynie małego nakłucia tętnicy udowej, przez które wprowadza się do chorej tętnicy cewnik z balonikiem, czyli element który rozwiera zwężoną część tętnicy. Dzięki temu zabiegowi zwężenie zmniejsza się, pozwalając krwi na swobodny przepływ do serca, niosąc mu niezbędny tlen a więc znika przeszkoda, która powodowała męczące bóle. Zdarza się jednak, że w ciągu pierwszych sześciu miesięcy po zabiegu zwężenie tętnicy, które nam wcześniej dokuczało ponownie się pojawia. Wtedy zabieg należy powtórzyć. Skuteczność angioplastyki znacznie  zwiększa dodatkowy zabieg wprowadzenia razem z cewnikiem z balonikiem rusztowania w chorej tętnicy.

Każda minuta opóźnienia w udzieleniu fachowej pomocy medycznej może zadecydować o życiu lub śmierci. Dlatego jeśli istnieje choćby najmniejsze podejrzenie zawału trzeba bezzwłocznie zadzwonić po pogotowie. Czekając na przybycie lekarza należy ułożyć chorego wygodnie, zapewnić mu dostęp powietrza, porozpinać uciskające części garderoby, podać tabletkę kwasu acetylosalicylowego czyli aspiryny. W przypadku wymiotów głowę chorego należy odchylić lekko na bok aby nie dopuścić do zakrztuszenia. Nawet jeśli oczekiwanie na przyjazd karetki pogotowia się dłuży nie próbujmy osoby z podejrzeniem zawału odwozić do szpitala własnym samochodem, zajęci prowadzeniem możemy łatwo przeoczyć bardzo groźny moment-zatrzymanie krążenia.

U części chorych wystarczy samo otwarcie tętnicy, natomiast u mniej więcej 70% pacjentów w ostrym zawale musimy do środka naczynia zaimplantować specjalne protezy, które utrzymują drożność tej tętnicy I radykalnie poprawiają wyniki zabiegów.
Zawał serca jest pewnym problemem społecznym i dotyczy młodych ludzi w wieku produkcyjnym. Ta technika, którą my oferujemy daje szansę pewnego powrotu do społeczeństwa do dotychczasowej aktywności zawodowej.