Współczesna cywilizacja stawia przed człowiekiem szereg wyzwań. Są to często napięcia i zadania które mogą przekraczać naszą wytrzymałość emocjonalną, w związku z tym w ostatnich kilkudziesięciu latach obserwuje się wielu ludzi, którzy zgłaszają dolegliwości z zakresu przewodu pokarmowego, które u swoich podstaw mają zaburzenia czynności tego przewodu pokarmowego. Zatem nie jest to sprawa organicznej choroby, nie jest to guz, rak czy wrzód. Do jednych z najbardziej popularnych zaburzeń czynności należą zaburzenia związane z motoryką jelita grubego, rozpoznajemy tzw. zespół jelita drażliwego. Pacjenci którzy zgłaszają się z tymi dolegliwościami mają często przeświadczenie że jest to sprawa bardzo poważna, dowiadując się, że są to zaburzenia czynności potrafią się oni nieco uspokoić. W tym przypadku dolegliwości mogą ulec znacznemu zmniejszeniu jak i całkowitemu ustąpieniu.

Zespół jelita drażliwego jest chorobą którą spotyka się na całym świecie. Kobiety chorują dwa do trzech razy częściej od mężczyzn.

 Jeżeli chodzi o ścisłą definicję zespołu jelita nadwrażliwego, bądź zespołu jelita drażliwego to musimy powiedzieć że są to dolegliwości bólowe w niesprecyzowanym miejscu. Obejmują okolice lub całą jamę brzuszną, a przede wszystkim występują zaburzenia w oddawaniu stolca. Bardzo charakterystyczne dla tego rodzaju zaburzeń jest, że te dolegliwości mogą zmniejszać się właśnie po oddaniu stolca.
Należy również zwrócić uwagę że dolegliwości te mogą dotyczyć poważniejszych chorób, dlatego musimy wziąć pod uwagę te sygnały alarmowe. Jeżeli tego rodzaju dolegliwości pojawiły się w późniejszym wieku, po 50-tym roku życia, jeżeli są one połączone z oddawaniem krwi w stolcu, jeżeli są połączone z utratą wagi i innymi niepokojącymi objawami wówczas musimy wykonać dodatkowe badania. Musimy z całą pewnością wykluczyć poważniejsze zmiany.

Niepokój pacjenta powinny budzić następujące czynniki alarmowe:
Niczym nie wytłumaczony spadek masy ciała
Utrzymujące się stany podgorączkowe
Osłabienie, brak energii życiowej
Pojawienie się krwi w stolcu
Uporczywe biegunki budzące chorego w nocy
Nocne bóle brzucha

Do badań służących do diagnozowania jelita grubego, między innymi zespołu jelita drażliwego należą między innymi badania endoskopowe, czyli oglądanie jelita grubego. Służy do tego krótki instrument zwany sigmoidoskopem, którym wykonujemy oglądanie dolnego odcinka jelita grubego.  Natomiast do kolonoskopii, czyli do całościowego obejrzenia jelita grubego służy przyrząd zwany kolonoskopem. Oba badania są niezwykle przydatne, często badamy pacjentów tylko sigmoidoskopowo, ponieważ najbardziej zależy nam na ocenie dolnego odcinka jelita.

Generalnie uważa się, że większość chorych z zespołem jelita drażliwego nie szuka pomocy medycznej. 2/3 pacjentów z tą chorobą nie zgłasza się do lekarza, tylko 1/3 zgłasza się o pomoc do specjalisty. Osoby te stanowią wierzchołek góry lodowej jaką jest zespół jelita drażliwego.

U osób młodych, nie zagrożonych poważnymi obciążeniami genetycznymi możemy pozwolić sobie na wypróbowanie kilku wariantów leczenia, kilku wariantów zmiany diety. Ważne jest przede wszystkim aby człowiek umiał odreagować w wolnym czasie. Wielu lekarzy miało zastrzeżenia co do trybu życia naszych pacjentów, ponieważ ludzie są tak skoncentrowani na swoich profesjonalnych zajęciach że nie potrafią odrzucić od siebie myśli o kolejnych zadaniach. Nie potrafią się odreagować a to bardzo często jest podstawą, żeby mówić o leczeniu jelita grubego. Mamy również do dyspozycji szereg leków, ale funkcją podstawową jest umiejętność zmiany trybu życia, zmiany sposobu jedzenia, zrezygnowania z używek (chodzi o wyeliminowanie substancji toksycznych). Natomiast dopiero w następnym etapie należy włączyć leczenie farmakologiczne.