Łuszczyca jest chorobą uwarunkowaną genetycznie, którą wywołują pewne czynniki środowiskowe. Jest to choroba niezmiernie powszechna, ponieważ w naszej szerokości geograficznej choruje na nią około 2% populacji. Taka sama populacja występuje w Polsce, jest to choroba o znaczeniu społecznym. Występują różne nasilenia tej choroby, począwszy od kilku plamek na skórze, które mogą sprawiać pewne kłopoty estetyczne, a skończywszy na ciężkiej uogólnionej łuszczycy atakującej nie tylko skórę, ale również stawy.

Jak już powiedziałem jest to choroba uwarunkowana genetycznie, w tej chwili znanych jest dziesięć genów o nazwie PSORS, pochodzące od nazwy łacińskiej Łuszczyca Psoriasis. Geny te są odpowiedzialne za powstawanie różnych form łuszczyc, powodując, że jest to choroba niejednorodna.

Ważne są czynniki środowiskowe, które wpływają na różne etapy patogenezy łuszczycy. Czynnikiem najczęstszym i na który mamy największy wpływ, są infekcje paciorkowcowe, wirusowe, które przestrajają immunologicznie układ człowieka. Mogą one prowokować po 7 czy 10, czasami 14 dniach nawrót łuszczycy. Występuje wówczas tzw. łuszczyca pozapalna, czyli łuszczyca kroplista składająca się z bardzo drobnych grudek.

Trzeci czynnik który odgrywa bardzo ważną rolę, szczególnie u pacjentów z gotowością do wysiewu łuszczycy, jest to czynnik mechaniczny.  Może to być zadrapanie, lub czynniki chemiczne takie jak poparzenie, zadziałanie substancji toksycznych. Mogą to być również czynniki biologiczne, a więc poprzedzające łuszczycę inne choroby. Łuszczyca może występować w przebiegu kiły, lub w przebiegu ospy wietrznej-wiatrówki. A więc te trzy czynniki odgrywają najważniejszą rolę i ich działanie patogenetyczne zostało potwierdzone. Nie możemy zapominać, że również pewne leki mogą powodować nawroty łuszczycy. Do leków tych należą niektóre antybiotyki z grupy tetracyklin i syntetycznych penicylin. Należą do nich także beta-blokery (czyli leki stosowane bardzo powszechnie w leczeniu nadciśnienia i chorób serca), oraz lit stosowany w chorobach depresyjnych.

Jeżeli chodzi o łuszczycę zwyczajną i łuszczycę stawową, istnieją pewne kryteria oceny przebiegu ciężkości choroby. Kryteria te określamy mianem PASIS CORE, czyli jest to indeks powierzchni zajęcia skóry, oraz nasilenia rumienia i grubości łuski. Od tych wartości obliczamy pasis core. W ten sposób możemy podzielić łuszczyce na lżejsze i cięższe. Według ostatnich kryteriów do cięższych postaci zaliczamy zajęcie 20 PASIS CORE, w skali pasi. Nie jest to jeszcze łuszczyca uogólniona, ale zajmująca już pewne znaczne powierzchnie skóry, z grubą łuską i z dużym odczynem rumieniowym, oraz świądem. Wybór czy jest to leczenie miejscowe czy uogólnione, zależy od ciężkości przebiegu łuszczycy.
Niewielkie powierzchnie skóry leczymy lekami zewnętrznymi. Do starszych leków zaliczamy leki złuszczające i leki redukujące.

W ostatnim czasie zostały wprowadzone do leczenia leki biologiczne, czyli takie leki, które są wytwarzane w sposób biologiczny, przy pomocy pewnych technik hodowlanych. Są produkowane przez komórki żywe i leki te przynoszą najkorzystniejsze rozwiązania. Mamy w tej chwili pewne własne doświadczenie w badaniach wstępnych, a na podstawie piśmiennictwa światowego wiadomo, że leki te tylko w znikomym stopniu powodują objawy niepożądane. Większość pacjentów może je stosować nawet samemu.

Wszyscy pacjenci stosujący to leczeni zgodnie twierdzą, że ich jakość życia się znacznie poprawiła. Jednak leki te nie są w Polsce stosowane powszechnie. Możemy je zastosować, jedynie w warunkach szpitalnych, w określonych sytuacjach. Pacjent który już nie reaguje, bądź ma wyraźne przeciwwskazania do innych leków ogólnych, może skorzystać z tej formy leczenia.
Leki te są bardzo drogie, a więc obciążają budżet szpitala i ich zastosowanie nie jest w pełni refundowane. Ta refundacja polega na tym, że możemy zastąpić leczenie kilku pacjentów, leczeniem jednego pacjenta, ponieważ suma pieniędzy przeznaczona na to leczenie pozostaje ta sama (niezależnie czy leczymy jednego pacjenta, czy wielu pacjentów tańszymi metodami).

Wydaje nam się, że jeżeli uda nam się załatwić program leczenia, byłoby to bardzo korzystne dla pacjentów. Szczególnie ważne byłoby to dla tych ciężko chorych pacjentów, u których występuje łuszczyca stawowa, łuszczyca uogólniona. Którzy już nie mogą być leczeni innymi lekami ogólnymi ze względu na występowanie objawów niepożądanych, lub ze względu na nietolerancję tych leków. W związku z tym chcemy wystąpić do NFZ o przyznanie Polsce programu terapeutycznego na leczenie tych najbardziej ciężko chorych pacjentów chorujących na łuszczycę. Wysoka cena tych leków bierze się stąd, że są to leki produkowane metodami biologicznymi. Badania nad powstaniem tych leków były niezwykle drogie.