Wirus grypy atakuje wszystkie grupy społeczne, wiekowe, czy też zawodowe. Charakteryzuje się również tym, że epidemie grypy występują co roku. Rocznie choruje od 114 do 300 tys. osób. Sam przebieg grypy, niepowikłany trwa od 5 do 7 dni i jest najczęściej dość łagodny, natomiast dość istotną sprawą są powikłania, które mogą wystąpić w przebiegu grypy. Powikłania te dotyczą wielu narządów i często mogą prowadzić do śmierci. Rocznie z powodu następstw grypy ta śmiertelność dotyczy aż 50-80 tys. osób.

Podstawowym leczeniem grypy jest leczenie objawowe , czyli zazwyczaj stosujemy duże dawki z grupy witaminy C, preparaty wapnia, uzupełnienie płynów, leżenie i odpoczynek. Przy przebiegu typowym  leczenie objawowe powinno nam całkowicie wystarczyć. Natomiast jeżeli chodzi o leczenie przyczynowe, należałoby to leczenie rozpoczynać w bardzo wczesnym okresie choroby, gdy stwierdzimy rzeczywiście, że jest to infekcja grypowa a nie infekcja wirusów przypominających infekcję grypową.


Skuteczność szczepionki waha się w zasadzie od 70-90%  zależy ona od zgodności szczepów zawartych w danej szczepionce z antygenami zakażającymi wirusa występującego w danym okresie, sezonie. Szczepienie osób starszych powoli pozwala na zapobieżenie zachorowaniu na grypę, z koniecznością hospitalizacji aż 70% chorych, natomiast liczbę zgonów zmniejsza aż o 85%.
Czas uzyskania odporności po zastosowaniu szczepienia zależy od rodzaju szczepienia i najczęściej waha się od 7-14 dni. Bardzo ważne jest, aby szczepić się co roku, ponieważ co roku wirus grypy ulega pewnej modyfikacji i co roku przez Światową Organizację Zdrowia jest dokładnie określany skład szczepionki i jest on  co roku zmieniany.

Wskazania do szczepień możemy w zasadzie podzielić na trzy grupy: wskazania kliniczne, epidemiologiczne i ekonomiczne. Jeżeli chodzi o wskazania kliniczne są to osoby powyżej 50 roku życia, przewlekle chorzy z chorobami: układu krążenia, układu oddechowego, chorobami nerek, cukrzycą, oraz pacjenci poddani immunosupresji, czy to z powodu choroby podstawowej, czy to z powodu stosowanego leczenia.
Jeżeli chodzi o wskazania epidemiologiczne, to są to osoby, które mogą stanowić jakieś ryzyko zachorowania dla innych. Opiekunowie dużych grup społecznych, czy to w zakładach lecznictwa zamkniętego, czy też w zakładach otwartych czyli np. duże szkoły, personel medyczny współlokatorzy. Inną dość dużą grupą w zaleceniach epidemiologicznych są osoby podróżujące do krajów tropikalnych i subtropikalnych. Powinny one  szczepić się , przed każdym wyjazdem, gdzie zachodzi zmiana klimatu.
Przeciwwskazania do szczepienia można ograniczyć do kilku sytuacji należą do nich przede wszystkim ostra choroba infekcyjna z gorączką i antybiotyko-terapią, zaostrzenie w przebiegu choroby przewlekłej, lub jeżeli jesteśmy uczuleni na składniki szczepionki. Przeciwwskazaniem jest również uczulenie na białko jaja kurzego, którego bardzo śladowe ilości znajdują się w niektórych szczepionkach. Nie szczepimy również dzieci poniżej szóstego miesiąca życia. Jeżeli w poprzednim sezonie mieliśmy występowanie niekorzystnych objawów po zaszczepieniu, to nie należy się szczepić w kolejnym roku ponieważ te objawy mogą się nasilić. Kobiety w ciąży w zasadzie nie powinny się szczepić w pierwszym okresie ciąży. Nie ma żadnych doniesień, które by świadczyły o szkodliwości takich szczepień. Natomiast nie ma przeprowadzonych badań, które by nas uspokajały, że nie może to zaszkodzić.