Objawową kamicę żółciową leczymy metodami operacyjnymi. Klasyczna metoda holecystektomii klasycznej wykonana po raz pierwszy w 1892 roku przez Karla Langenbucha uchodziła za złoty standard leczenia kamicy, tak jak sam Langenbuch powiedział usuwa się pęcherzyk nie dlatego, że ma kamienie, tylko głównie dlatego że wytwarza te kamienie. Jeżeli występują objawy choroby istnieją wówczas wskazania do usunięcia tego pęcherzyka. Od ponad stu lat robiono to metodą klasyczną. Od roku 1987 rozpoczęto wykonywanie holekcystektomii metodą laparoskopową. We Francji Filip Morer pierwszy raz usunął tą metodą pęcherzyk żółciowy. Przez rok czy nawet dwa dosyć sceptycznie do tego podchodzono, ale od 1990 roku nastąpił burzliwy rozwój tej metody. W 1991 zaczęto również w Polsce wykorzystywać tę metodę laparoskopową usuwania pęcherzyków żółciowych. Ta nowa metoda jest o tyle korzystniejsza dla chorych, że nie daje dużej rany, pozwala szybciej powrócić do zdrowia. Praktycznie drugiego dnia drugiego dnia po operacji chory może wyjść do domu, w niektórych ośrodkach nawet w tym samym dniu. Klasyczna operacja wymaga cięcia czy to równoległego do prawego łuku żebrowego, czy tzw cięcia Kochera, czy też pionowego przez mięsień prosty. Oczywiste jest że taka rana wymaga czasu do gojenia tak około tygodnia czasami dłużej. U chorych starszych otyłych, obciążonych innymi schorzeniami klasyczna operacja stwarza większe zagrożenie powikłań. Natomiast operacja laparoskopowa przez to że jest związana z mniejszymi ranami, trwa często krócej, szybciej można chorego rehabilitować i szybciej przywrócić do zdrowia, więc jest korzystniejsza. Na początku wprowadzenia tej metody istniało wiele przeciw wskazań, w tej chwili po kilku latach doświadczeń, praktycznie są takie same wskazania jak i przeciwwskazania jak w stosowaniu metody klasycznej. Istnieją przeciwwskazania zwłaszcza jeżeli chodzi o układ krążenia, oddychania oraz przebyte operacje i liczne zrosty które uniemożliwiają wprowadzenie instrumentarium.