Należy powiedzieć, że bioterroryzm nie jest wynalazkiem naszych niespokojnych czasów. Od bardzo dawna stosowane były do zwalczania nieprzyjaciela różne czynniki, także biologiczne. Na przykład Rzymianie zatruwali studnie różnymi roślinnymi truciznami. Następnie Francuzi nieprzyjaciołom oferowali koce zakażone Ospą Prawdziwą. Natomiast  Japończycy stosowali porcelanowe bomby wypełnione pchłami, które były zarażone Dżumą. Miliardy pcheł zrzucone na terytorium nieprzyjaciela miały bardzo duże znaczenie wojenne, czyli to były elementy które były stosowane w czasie wojen.

Możnaby się zastanowić, dlaczego stosuje się broń biologiczną i tutaj są przyczyny bardzo jasne, ponieważ wyprodukowanie bakterii jest znacznie tańsz, niż technicznie dopracowane środki wojenne jak broń. Następnie  wydaje się, że stosowanie środków biologicznych, bardzo szybko rozprzestrzenia się na daną populację ludzi. Wywołuje dużą śmiertelność a poza tym są choroby wywołane poprzez te różne patogeny o tak nietypowym początku, że zanim służba zdrowia dojdzie do wykrycia przyczyny tych chorób, zdrowotne skutki są już tak dalece posunięte, że nie wszystkie choroby daje się wyleczyć. Łatwość szerzenia się tych patogenów np. przez drogę powietrzną sprawia że są to bardzo atrakcyjne środki do celów bioterrorystycznych.

Świat bakterii jest taki, że podobno jeżeliby zebrać masę bakterii, które my mamy na kuli ziemskiej, to masa tych bakterii przekroczyłaby masę ludzi których siedliskiem jest Ziemia. Takie ilości różnych bakterii bytują na kuli ziemskiej.


Z  chorób, które do takich celów zostały przebadane i ich patogeny zostały dopracowane, oprócz wąglika dość dużo badania prowadzono na temat Dżumy i Ospy Prawdziwej. Ostatni chory z Ospą Prawdziwą w Somalii przebył tą chorobę w 77 roku, ale przechowano zarazki. Teraz wiadomo, że Dżuma, Ospa Prawdziwa, Wąglik są patogenami najbardziej przebadanymi w użyciu bioterrorystycznym.

W czasie drugiej wojny światowej pracowało już wiele laboratoriów, które próbowały wytypować patogeny do użytku w akcjach terrorystycznych. W czasie drugiej wojny światowej były znane 22 patogeny. Obecny postęp wiedzy doprowadził do tego, że jest 70 różnych patogenów, które w różnych krajach próbowane były do przystosowania do celów właśnie bioterrorystycznych. Były to bardzo różne choroby takie jak: nosacizna, dór brzuszny, wąglik, ospa prawdziwa i inne. Dosyć zatrważającą informacją jest, że spośród tych 70 patogenów tylko 30% chorób przez nie wywoływanych jest do wyleczenia, natomiast są postaci tych chorób takie, których zagrożenie jest wręcz śmiertelne.

Wąglik jest chorobą znaną od bardzo dawna tzn. istniały takie przekazy historyczne, że tzw. plagi egipskie były między innymi epidemiami wąglika. Wąglik może wystąpić jako epidemie u ludzi i epizeocje u zwierząt i są to opisane dokładnie wielkie epidemie, które miały miejsce np. w V wieku, w XVI wieku a w ostatnim ćwierćwieczu były epidemie np w Zimbabwe gdzie zachorowało 6 tys. ludzi. W Tajlandii była epidemia, która była spowodowana wąglikiem od mięsa bawolego. Występowały również w naszym ostatnim ćwierćwieczu epizeocje u zwierząt, ponieważ np. w Iranie padło 1 mln owiec z powodu wąglika.

Co do tego patogenu i tej choroby istnieją bardzo specyficzne cechy, mianowicie taką najważniejszą cechą bakterii wywołującą wąglik jest zdolność przetrwania. Istnieje tak duża zdolność ich przetrwania, że istnieją pastwiska wąglikowe, gdzie bakteria ta w glebie w postaci przetrwalników, może przebyć bardzo wiele lat w stanie niezniszczonym. Przetrwalniki wąglika są niewrażliwe na wysychanie, na temperaturę, na kwasotę. Biorą się w glebie z padliny zwierzęcej, dlatego że takie zwierzęta roślinożerne jak: bydło, konie, owce, kozy, niekiedy świnie chorują na wąglik. Właśnie z padliny tych właśnie zwierząt, bakterie przenikają do gleby a jeżeli to się zdarzy to istnieją dowody na to, że 50 lat pastwiska tego rodzaju mogą być niebezpieczne w kontakcie z człowiekiem. W kontakcie z człowiekiem przetrwalniki przekształcają się w bakterie zdolne do wywołania zmian chorobowych. Także chorobotwórczość bakterii wąglika jest bardzo duża. Natomiast sposób ich przenikania do organizmu człowieka może być różny. Są to najczęściej uszkodzenia skóry, lub nawet drobne otarcie skóry, czyli przez skórę jest to jedna z dróg przenikania bakterii wąglika. Ponadto bardzo niebezpieczną drogą jest rozpylenie zarodników w powietrzu, wówczas drogą oddechową zarazki przenikają do ustroju.

W Polsce uzgodnienia w tej sprawie są takie, że materiały biologiczne od osoby podejrzanej o wąglik wysyłane są do Państwowego Zakładu Higieny w Warszawie, albo do Państwowego Instytutu Weterynarii w Puławach. Oba te ośrodki mają możliwości wykonania badań a poza tym co jest bardzo ważne personel potrafi postępować przy tym badaniu z tym materiałem w sposób dla siebie bezpieczny. Istnieją możliwości laboratoryjnego zakażenia tymi bakteriami.